Over Catrien
Hieronder lees je een aantal elementen uit mijn leven die onderdeel zijn van wie ik ben geworden. Ik zie alle ervaringen die pijnlijk en verdrietig waren als giften in het leven. Als je er midden in zit kan het lastig zijn dit te geloven. Elke pijn is er ook om het mooie te waarderen, een polariteit in het leven. De pijn kunnen we niet veranderen, wel de manier hoe we hiermee omgaan.
Als kind was ik speels en enthousiast, althans thuis bij familie en vrienden. In sociale kringen was ik meer teruggetrokken en observeerde ik wat er gebeurde. Ik ben in een liefdevol gezin opgegroeid, mijn ouders hielden van ons. Deze woorden uitspreken gebeurde echter niet vaak op jonge leeftijd. Ook hadden mijn ouders door hun eigen opvoeding en lessen in het leven niet altijd de emotionele beschikbaarheid die ik nodig had. Het is een natuurlijk verloop van een familiesysteem, ouders reageren op de best mogelijke manier, met een interpersoonlijke positieve intentie. Als je zelf niet geleerd hebt om over gevoelens te praten, hoe kun je dit dan doorgeven aan je kinderen?
Eigenlijk was het een cadeau omdat het me aanzette om op onderzoek te gaan. De pijn die ons gezin trof, zoals het seksueel misbruik waar wij als kinderen slachtoffer van waren. Hoe onze ouders schuld en schaamte voelden dat ze niet doorhadden dat we slachtoffers waren. Hoe dit invloed had op hun gemoedstoestand en op elkaar. Er lag veel pijn en verdriet in de familie. Er werd nauwelijks over deze pijn gesproken. Dit zorgde ervoor dat ik weinig thuis was. Ik kon de energie, de sfeer die ik thuis voelde niet aan.
Ik was in een vluchtmodus terecht gekomen. In mijn tienerjaren resulteerde dit in weinig thuis zijn en vooral bij mijn vriend of vriendinnen tijd spenderen. Liefde en waardering zoeken bij anderen. Ik had weinig eigenwaarde destijds. Het was daarom ook een mooie levensles in de liefde.
Zodra ik uit huis kon, ben ik op mezelf gaan wonen. Ik was nog altijd druk met studeren, werken, leuke dingen doen en ongezonde middelen. Praten vanuit ratio kon ik goed, praten vanuit gevoel vond ik uitdagend. Psychologen die ik bezocht, waren niet mijn ding, ik kon ze verbaal eenvoudig omleiden naar andere onderwerpen en het spreken over mijn gevoelens omzeilen. Tijd nemen om stil te staan, nam ik niet. Tot het moment waarop ik moest. Mijn wereld zakte in elkaar. Mijn broer had de keuze gemaakt om uit het leven te stappen, zelfmoord. Mijn leven kwam in een ander perspectief te staan. Ik dacht altijd dat ik het druk had, het besef kwam dat ik dit zelf deed. De dood van mijn broer zorgde voor een verandering. Ik zou er alles voor over hebben om hem weer te zien. Als ik terug kon in de tijd, zou ik er voor hem willen zijn in de overgang naar de andere dimensie. Het verlies bracht me pijn en was tegelijkertijd een aanzet naar spiritualiteit. Alsof het universum ons een pad heeft geschonken waarop zijn vroegtijdig heengaan een katalysator werd voor mijn zoektocht naar diepere betekenis en heling. Deze reis van heling, waarvoor ik diep dankbaar ben, heeft significant bijgedragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik koos voor mijn eigen groei, voor wie ik vandaag ben.
Zo begon ik met voorzichtig boeken lezen en beetje bij beetje gunde ik mijzelf live events en durfde ik geld te spenderen om te groeien en te ontwikkelen.
Nu in 2024 heb ik vele boeken gelezen en scholing ondergaan. Thema's over eigenwaarde, familieopstellingen, dans, ademwerk, trauma releasing, reiki, NLP en quantum hypnose. Ik voel mijn hart kriebelen, inmiddels alweer een tijdje, ik voel dat er een sterke missie is voor mij in dit leven. Dat is waarom ik Hartkriebels ben begonnen.
