Theater maken met een missie
Theater is een passie van mij. Ik hou ervan om verhalen te vertellen, emoties te delen en mensen te inspireren. Maar theater is meer dan alleen entertainment. Het is ook een manier om bewust te worden van onszelf, onze relaties en onze wereld. Daarom maak ik theater over bewustzijnsonderwerpen, zoals de verhalen van je binnenwereld, de zienswijze op het leven, de dood en het leven, persoonlijke groei en spiritualiteit. Ik wil mijn publiek uitdagen om na te denken, te voelen en te handelen. Ik wil een verschil maken met mijn kunst.
Om mijn missie te versterken, heb ik een stichting opgericht: IN Visible Light. Dit is een nieuwe organisatie die kunst, cultuur en educatie inzet voor innerlijke bewustwordingsprocessen. Met de stichting willen we mensen inspireren om hun innerlijke licht te ontdekken en te laten schijnen, en zo een positieve impact te hebben op de samenleving. Wij bieden kunst-, cultuur- en educatieprojecten aan die gericht zijn op persoonlijke groei en ontwikkeling. Wij willen je alles leren wat je niet op school leert, op een creatieve en inspirerende manier. Wij geloven dat jij een unieke bijdrage kunt leveren aan de wereld, en dat kunst je daarbij kan helpen.
Onze visie is een samenleving waarin mensen hun innerlijk licht durven te tonen en te delen met anderen. Een samenleving waarin mensen zich bewust zijn van hun eigen waarde en die van anderen, waarin diversiteit wordt gevierd en waarin creativiteit wordt gestimuleerd.
Ben je benieuwd naar ons werk? Wil je meer weten over onze projecten? Of wil je samenwerken of zelfs iets doneren? Neem dan vooral contact met ons op via info@invisiblelight.nl of neem een kijkje op de website. Je kunt ons ook volgen op social media om op de hoogte te blijven van onze activiteiten.
Je kunt ons ook volgen via socials
De debuutvoorstelling "Mysterie van het leven"
Het universum had me al een paar keer een teken gegeven om een voorstelling te gaan maken. Soms was het een gevoel, een verlangen, soms was het een persoon die ik ontmoette of een locatie waar ik ‘toevallig’ kwam. Na zoveel tekens te hebben gekregen, had ik besloten om mijn verlangen te volgen en de verbeeldingsbelevenis op te zetten. Het universum had me al die tijd voorbereid, door me klussen te geven om van te leren, door me mensen te laten ontmoeten en overtuigingen los te laten, door me trainingen te laten volgen, door me te laten zien wat niet gezien werd. Door me te laten voelen wat er was.
Mysterie van het leven stond voor dat wat je niet kunt waarnemen met je ogen. Het contact met de onzichtbare wereld die vol mogelijkheden is magie is. De verbinding die je kunt hebben met je quantum-zelf, je ziel en het universum. Dat je vrij kunt zijn van de belemmeringen en overtuigingen die je tegenhouden om je ware potentieel te leven.
Stichting IN Visible Light staat voor het zichtbaar maken van het quantumveld. Het alwetende veld met alle antwoorden en mogelijkheden. In ons volwassen leven leren we de programmeringen die we hebben meegekregen uit de samenleving weer af. ‘Je bent niet goed genoeg’ of ‘Jij kunt dit niet’ of ‘dat is niet mogelijk’. Een programmering is als een overtuiging die je als kind hebt meegekregen, die je als waar hebt aangenomen. Als de programmeringen zijn afgeleerd en we ons verbinden met dit alwetende veld, krijgen we nieuwe inzichten en perspectieven. Ieder mens bezit een enorme kracht, een potentieel en talenten in zich. Zet het licht aan en ontdek wat er nog meer is.
De inspiratie voor de verbeeldingsbelevenis was de ontmoeting met een vrouw die vertelde over haar dochter. Haar dochter had een zeldzame ziekte (De Noordzeeziekte), waardoor haar dochter lichamelijk beperkt was. Ze kon niet als andere kinderen buiten spelen, rennen, met speelgoed spelen of zelfs maar kleuren. Zo eenvoudig werd de nadruk gelegd op de beperking, op datgene wat niet mogelijk was. Als maker wilde ik de andere kant juist belichten, zien wat er wel mogelijk was, zien wat nog niet gezien werd. Moeder kreeg de vraag gesteld waar haar dochter wel goed in was. “Mijn dochter was goed in fantaseren, er waren momenten waarop mijn dochter fantaseerde en ik voor haar aan het tekenen was.” Op dat moment besefte ik dat ik deelgenoot was van een bijzonder moment. Ik kreeg een kijkje mee over de zienswijze van dit meisje en voelde een enorme kracht die hiermee gepaard ging.
Het artistieke beeld om dit meisje niet alleen een vel papier en kleurpotloden te geven, maar een lichaam dat haar fantasie mocht verbeelden in een dans. Ik ging hier van aan! De kracht van dit meisje, wat door velen niet gezien werd, ving ik in een verbeelding, gaf ik een podium en maakte ik andere mensen hier deelgenoot van. Helemaal jezelf mogen en kunnen zijn zoals je vanbinnen bent. Zoals dit meisje Luna, zijn er meer kinderen en volwassenen met en zonder beperking die de wereld in mogelijkheden beleven en waarnemen, de mysteries van het leven.
Hoe zag de voorstelling eruit?
Je had erbij moeten zijn om het te beleven. Ik doe natuurlijk mijn best om je een indruk te geven van hoe bijzonder het was. Laten we beginnen bij de locatie: de Teatertun in Rijs. Wat een parel was deze plek, zeker met het weer van 30 september en 1 oktober. Het was 20 graden. Je zou jezelf kunnen afvragen of ik overdrijf, maar ik meen het echt als ik zeg: de goden waren met ons.
Bij aankomst werd het publiek verwelkomd met muziek. Op zaterdag speelde Ilse Oversier haar liedjes en op zondag het duo Mister&Mrs. Het was heel bijzonder en zorgde ervoor dat het publiek even kon landen en aankomen voordat de voorstelling begon.
Publieksbegeleiding: De beschermers van de tuin waren een paar prachtige nimfen die het publiek meenamen. Zij waren de verbindende factor tussen alle podia. Het publiek kreeg een gekleurd lintje bij binnenkomst en werd aan de hand van die kleur ingedeeld in een groep. Het publiek ging in twee groepen uiteen om gezamenlijk bij het podium met dans af te sluiten. Hieronder krijg je wat informatie over de verschillende podiums.
Podium: Luna
Op dit podium zagen we de uitbeelding van ‘het opgesloten zitten in het lijf’. De inspiratiebron voor dit podium was Luna, een meisje van 12 jaar met een progressieve ziekte waardoor ze lichamelijk ernstig beperkt is en steeds minder kan. Ze wil niet herinnerd worden als het meisje dat niets meer kon of ziek was, maar als het meisje dat een enorme verbeeldingskracht bezat en haar creativiteit wilde ontwikkelen door deze te delen met anderen. Dit podium maakte haar verbeeldingskracht zichtbaar.
Dit thema werd door choreografe Mirjam van Duin vormgegeven in een dans met een groep gevorderde dansers.
Podium: Wat als stenen konden praten?
Op de prachtige locatie ‘de Teatertún’ in Rijs lag een labyrint met stenen. Elke steen die er stond had een andere weg afgelegd om in dit labyrint te komen liggen. Alle stenen hadden daardoor hun eigen geschiedenis. Samen vormden ze een krachtenveld. Er waren een aantal mensen die de gave hadden ontwikkeld om met stenen en natuur te communiceren en daardoor hun verbondenheid met alles om ons heen uitdrukten. Dit podium maakte de magie zichtbaar van het ontvangen van informatie uit de natuur.
Eveline Geraerts vulde dit podium en ging de interactie aan met het publiek.
Podium: Magische vonk
We zijn geboren met een unieke vonk, die ons in staat stelt om te creëren, te transformeren en te inspireren. Maar soms vergeten we onze ware aard, en laten we ons beperken door de normen en regels van de samenleving. Het stemmetje in ons hoofd dat zegt: ‘dat kan niet’, ‘dat mag niet’, ‘dat past niet’. We raken verstrikt in deze innerlijke belemmeringen, die angst en twijfel oproepen en daardoor onze persoonlijke vrijheid van handelen ondermijnen. Dit podium maakte de innerlijke uitdaging zichtbaar en de kracht die er in ieder van ons schuilt om in actie te komen.
Dit thema werd geregisseerd door Catrien de Boer.
Podium: Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet
Dit podium vertelde het verhaal van twee vrienden, waarvan er één imaginair was en de ander niet. Het verhaal ging over vriendschap, schaamte en onbegrip. Is het echt of ben je gek? Deze combinatie van zichtbaar en onzichtbaar gaf emotionele ondersteuning en veroorzaakte tegelijkertijd een proces van vervreemding met de omgeving.
Dit thema werd geregisseerd door Jacobine Prins en Catrien de Boer.
Dankjewel 'Teatertun' te Rijs
